Wednesday, January 11, 2017

TAKSI



Galura, Minggu ka-II Januari 2017
Ku Iwan M. Ridwan

Satutas aya kasapukan mah bral sarèrèa bubar. Jana mah gura-giru asup deui ka jero taksina anu ngahaja parkir di saluareun gerbang balè kota. Ceuk pikirna sangkan gampang kaluar deuina. Dirina boga karep buru-buru nyiar deui pangasilan keur nutupan pangabutuh kulawargana. Teu niat-niat teuing milu ngagimbung di balè kota tèh. Ngan piraku teuing dirina teu ilubiung mun seug anu lian sareundeuk saigel ngariung di balè kota. Nembrakeun bangbaluhna ka gegedèn anu jadi papayungna. Ngungkabkeun sagala rupa karupek anu disanghareupan satutas taksi online mahabu. Bet ku harianeun upama dirina ngulayaban sosoranganan ngurilingan dayeuh nèangan panumpang. Nya atuh sanajan teu bari milu ngomong atawa orasi ogè Jana aya dina èta riungan mangratus-ratus supir taksi.

Karasa mèmang keur dirina ogè mahabuna taksi online tèh mawa rereged kana usahana. Sababaraha bulan katompèrnakeun rèa kabèjakeun nu baroga taksi online. Supir taksi konvènsional kawas anu ilang dangiang. Panumpang jadi corèngcang. Teu saladar kana hal èta mimitina mah. Sabab nya kitu tèa karèrèanana mah geus taringgaleun jaman. Nyaho-nyaho ceuk bèja wè yèn aya mobil pribadi anu naèkeun panumpang.

“Bah, ayeuna mah aya taksi online nya,” omongn Warsih nu jadi pamajikanana.

“Kumaha taksi online tèh?” Jana panasaran.

“Cenah mah bisa mesen dina hapè. Kateuing kumaha carana mah, kurang apal. Maklum geus kolot mah tinggaleun jaman,” omong pamajikanana kawas anu ngarasa hanjakal. “Kè geura urang tanyakeun ka Hana,” sambungna. Demi anu disebut Hana tèh budakna anu panggedèna anu kiwari keur meumeujeuhna biayaaneun. Teu rèk kitu kumaha atuh kelas dua semèa mah cacakan keur rèrèana pangabutuh.

Obrolan tèh teu kungsi cacap sabab duanana teu pati timu kana naon anu keur dipadungdengkeunanana.

“Amih nyaho ti saha aya taksi online?” Jana tetelepèk. Panasaran ti dituna mah.

“Eta ceuk Ceu Midah,” tèmbalna.

“Kumaha pokna?” Jana beuki pogot.

“Manèhna nanyakeun Abah, kumaha taksina ramè kènèh ayeuna? Cenah,”

“Tuluy Amih ngajawab naon?”

“Ah nya kitu wè.”

“Kitu kumaha?”

“Enya maksud tèh semu tiiseun,”

Jana ngarahuh. Jep wè teu ngomong deui. Regot kana cikopi anu ngebul kènèh. Gap kana gorèng sampeu. Am didahar. Kawas anu ni’mat pisan.

“Pindah atuh jadi supir taksi online, ceuk Ceu Midah tèh, Bah, cenah sapoè ogè bisa meunang tepi ka lima ratus rèbu sèsa bènsin sèsa dahar tèh,” Warsih nuluykeun caritaanana.

“Ah kumaha carana bisa meunang lima ratus rèbu sapoè,” Jana nèmpas.

“Duka teuing atuh da ku abdi gè ditanyakeun,”

“Ditanya naon?”

“Enya saha anu bisa meunang lima ratus rèbu sapoè? Cenah mah anakna anu ka dua, pan boga mobil.”

“Kutan? Kumaha carana?” Jana ngajenghok.

“Kateuing nyaèta teu ngarti,” Warsih semu bingung.

Teu kungsi panggih jeung Hana, Jana indit deui ti imah ngajugjug taksina anu parkir di hareupeun supermarkèt anu teu jauh ti imahna. Kitu puguh biasana, pasosorè tèh manèhna nyelang heula balik ka imah keur ngareureuhkeun kacapè. Nyaneut saaya-aya. Geus ngarasa cukup mah indit deui ka jalan seja nèangan panumpang luyu kana panuduhan operator. Malah kalan-kalan manèhna ngahaja ngetèm di hareupeun hotel sabab ngulayaban ogè kateuteu ari mèakeun bènsin.

Ngadèngè bèja aya taksi online tèh Jana natanyakeun ka baturna anu biasa ngetèm hareupeun hotel berbintang, tapi nya kitu anu ditanya tèh teu mèrè jawaban anu nyugemakeun. Pajar manèhna malah leuwih teu apal kana istilah online anu kiwari keur remen kadèngè. Tetelepèk kaditu kadieu meunang bèja tèh ti Duki salah saurang supir taksi anu sagerup jeung dirina, bubuhan manèhna mah kungsi kuliah tur masih kawilang ngora.

“Taksi online tèh mobil pribadi anu dipake antar-jemput. Jirimna mah nyamuni dina rèbuan mobil mewah. Teu sagawayah jalma bisa apal nu mana nu manana iwal ti anu pesen reujeung anu bogana,” omong Duki bari pepeta.

“Panumpang jeung supirna pada-pada makè hapè pinter sabangsa android jeung sajabana, anu bisa dipasangan aplikasi taksi online. Sing saha waè anu butuh taksi kari mencèt dina hape, moal burung ngurunyung mobil pribadi anu dibutuhkeunana,” sambung Duki deui.

Sanajan kudu bari uleng mikir ogè ngadengekeun pedaran Duki, Jana surti ari kana prakprakanana mah. Dirina bisa ngerong jeung ngijir-ngijir. Ngan èta anu lebeng kènèh tèh nya kumaha bisa manggihanana èta taksi online upama hayang maluruh raratanana. Duki anu ngadadarkeun ogè teu bisa mèrè bongbolongan kana nganyahoankeun ayana di mana jeung anu kumaha waè cirina èta taksi online, puguh ogè taya ngaranan.

“Lamun hayang nyaho mah kudu boga hapè canggih. Kuring ogè lamun pareng boga mobil weuteuh mah moal burung eureun jadi supir taksi kieu tèh,” cèk Duki deui.

“Bakal tèrèh beunghar, Mang, jadi supir taksi online mah. Pèk wè itungkeun, jero sapeuting aya antek tepi ka meunang lima ratus rèbu bawaeun ka imah sèsa bènsin katut dahar tèh. Paling copèlna dua ratus atawa tilu ratus rèbu,” Duki sumangetna kawas anu geus sakop-kopeun jadi supir taksi online.

Jana ngarenghap jero nakeranan. Uleng salila-lila ngabandungan naon anu dipedarkeun ku Duki. Bet aya ku babari geuning taksi online mah nyangking untung tèh. Enya teu salah anu dicaritakeun ku pamajikanana sakumaha anu cenah kaalaman ku anak Ceu Midah. Gampang kacida meunang duitna ari kitu mah. Teu kawas anu kiwari kaalaman ku dirina. Setoran anu sakitu ratus rebu tèh bet matak seuseut seuat pikeun nyumponanana. Mun mah jero sapoè tacan kasetoran dirina kapaksa ngahutang kanu jadi dununganana. Atuh jero mangpoè-poè kungsi teu pisan mulang ka imah sabab kudu ngudag hutang setoran jero sababaraha poè. Geus uyuhan bisa mawa duit samet lima puluh rèbu ka imah tèh, aya keur meuli bèas sapoèeun.

“Naha cenah bisa laris manis taksi online tèh, Jang?” Jana masih panasaran.

“Nyaèta cenah, Mang leuwih murah batan ongkos taksi urang,”

“Naha bisa kitu, Jang?”

“Tah èta anu kuring can nyaho, Mang, naha bisa leuwih murah. Nya atuh orokaya panumpang anu biasana ngalanggan ka urang tèh parindah ka taksi online. Keur mah murah, mobilna aralus. Pan mobil kolot mah teu bisa ngadaptar jadi taksi online Mang,” Duki nyaritana mani nyoroscos.

Jana jempè. Inget ka lebah dinya Jana ngadadak rus-ras ka nasib diri. Mun mah baheula basa nu jadi kolot araya kènèh manèhna junun sakola, meureun moal nandangan nasib kawas ayeuna. Meureun geus jeneng di hiji pausahaan atawa teu pamohalan jadi pagawè negeri ogè, sabab ku jaman baheula mah tacan loba lulusan sarjana tèh. Katambah nu jadi indung bapa tèh pagawe di salah sahiji lembaga pamarèntah. Tapi nya kitu Jana teu kungsi ngerong kawas kumaha jaman anu bakal disanghareupan saterusna. Mangsa nu jadi kolot lugar-ligur ku harta banda tèh lainna hayang meurih bari mikir, nu aya ngadon ngumbar karesep jeung papada batur saumuran. Rumasa nu jadi kolot raja kaya. Duit kawas anu ngarawuan ti ditu ti dieu. Hayang naon wae ogè dirina teu kungsi ngadagoan lila, tangtu nu jadi kolot nyomponan naon anu dipènta. Kawas anu karandapan ku adi-adina. Ngan nya kitu geuning dirina teu kungsi nyangka hiji mangsa mah indung bapana bet kadatangan penyidik kapèka. Saharita duanana dibawa kana mobil husus anu satuluyna dipaksa kudu makè rompi pulas gedang asak.

Aya nu leuwih peurih satutas indung bapana leungiteun kalungguhan tèh, harta banda anu aya bet kudu ledis diangkut sabab kudu ngagentian dengda mangmiliyar-miliyar anu cenah pikeun nutupan duit nagara anu geus dirugikeun ku maranèhna. Mobil, imah, tanah jeung sagala rupana ilang tanpa karana.  Mun ras ka dinya mah hatè manèhna sok ngadadak cumalimba. Tapi teu bisa majar kumaha, mangsa nu geus kalarung moal ieuh bisa kasorang deui. Kiwari kari hanjakal anu nyangkaruk dina diri Jana.

“Jang Duki mah teu jadi supir ogè boga ijasah universitas, Jang. Moal hararèse nyiar deui pagawèan, teu kawas kuring,” ceuk Jana harita minangka nyadarkeun diri tina lamunan.

“Ah nya kitu tèa wè Mang, pagawèan mah geuning hèsè ditèanganana. Buktina kuring teu welèh nyamos unggal ngalamar ka pausahaan tèh lebeng wè taya laratanana,” tèmbal Duki.

“Tapi sahenteuna Jang, ari kungsi diuk dina bangku kuliah mah meureun loba luang pangalaman. Geuning buktina Jang Duki mah bisa bari dagang sagala rupa,” omong Jana deui.

“Nya kitu wè, Mang, èta gè bari jeung sakapeung mah kateug da kagejed ku teu boga modalna,” omong Duki.

“Aèh, naha bet kudu teu boga modal? Kapan sakuduna mah boga bati, Jang,” Jana semu hèlok.

“Nyaèta boga pamajikan teu beunang diandelkeun, Mang, duit tina jujualan tèh lain dibalikeun deui kana modal ngadon hayo dipakè meulian baju jeung make up. Matak leneng,” Duki nepak tarang.

“Kitu nya, sugan tèh anak kuring hungkul anu resep dangdan tèh. Horèng pamajikan Jang Duki gè kitu nya. Paingan atuh geulis jeung asa ngora waè pamajikan Jang Duki mah,” Jana mèsem.

“Nya kana kitu tèa, Mang, jaman ayeuna mah,”

“Hadèna wè anak kuring mah loba dipahugina ku papacanganana. Lamun teu kitu mah meureun ngerenying wè ka indung bapana,” Jana neruskeun omonganana.

“Sukur atuh, Mang,” tembalna kawas anu harorèam kapapanjangan. Sup ka jero taksina. Bari amitan manèhna tuluy ngabèngbèos ninggalkeun nu keur ngaretèm.

Ngabandungan nasib kahirupan Duki, Jana asa kabangbrangkeun. Ceuk pikirna Duki anu lulusan sarjana ukur jadi supir taksi kawas dirina. Saleuheung dirina mah ukur boga ijasah èsèma sabab kungsi kuliah ogè pan teu puguh alang-ujurna. Leuwih-leuwih nasib Duki mah, ibaratna tèh katurug katutuh, keur mah pangasilan anu teu sapira, nu jadi pamajikanana emos pisan kana duitna.  Inget ka lebah dinya mah Jana sok ngadadak poho kumaha ngarenghikna nu jadi pamajikan mangsa nyumponan pangabutuh sapopoèna. Lat poho kana setoran anu saban poèna kudu dicumponan. Keur mah meureun mana kitu ogè geus jadi katangtuan Gusti, dirina mah ukur darma wawayangan.

Bandung, tungtung taun 2016

0 comments:

Post a Comment

Design by BlogSpotDesign | Ngetik Dot Com