Gugum Gumbira Reueus ku Kamekaran Seni Tradisi

 

Mangle No. 2727 | 18 - 24 April 2019

Dina kamekaran budaya jaman milenial kawas kiwari, ngamumulè seni tradisi tangtuna kudu leuwih tihothat. Sakurang-kurangna mah bisa kalindih ku kasenian anu holna ti bangsa deungeun kawas K-Pop jeung sajabana. Para seniman anu ngokolakeun seni tradisi kudu leuwih krèatif tur inovatif sangkan karya anu dihasilkeunana leuwih nyongcolang. Ulah tepi ka kawon ku krèator asing anu teu kurang-kurangna mikaresep budaya urang. Kitu anu dipedar ku Maèstro Seni Tradisional Jaipongan Gugum Gumbira Tirasondjaja basa ditepungan dina kagiatan milangkalana ka tujuh puluh opat di bumina jalan Kopo No. 15-17 Kota Bandung, sawatara waktu kaliwat. 

Kagiatan milangkala seniman kahot Gugum Gumbira diluuhan ku sajumlahing seniman sèjènna di antarana Eka Gandara, Sis Triaji, Yayat Hendayana, Eti RS, Rika Rafika jeung para seniman sèjènna ti mimiti anu ngora tepi ka nu geus moyan. Dina èta milangkala tèh para seniman kaul mintonkeun sajumlahing tari tradisional, kawas tari Topèng Panji, Topeng Kelana jeung sajabana, samalah rèa seniman anu ngibing payuneun Gugum Gumbira. Dina kagiatan pamungkas Gugum Gumbira nèmbongkeun kaparigelanana ngibing hareupeun nu haladir. Sontak sarèrèa surak ambal-ambalan.

Gugum Gumbira ngarasa reueus rèhna seni tradisi utamana tari tradisional rèa kènèh anu ngamumulè samalah beuki ramè. Èta tèh katiten tina tingpucunghulna jumlah padèpokan atawa sanggar seni anu anggotana teu kurang ti lima puluh urang saban padèpokanana. Lain ukur nalika kagiatan pintonan ramèna tèh tapi sapopoèna lantaran maranèhna aub dina sanggar tèh pikeun dialajar. Seni tradisi tèh boga jangreu anu mandiri, anu bèda jeung jangreu-jangreu kasenian sèjèn nu matak Gugum meupeujeuhan ka para nonoman sangkan mayeng mihaat seni tari tradisional, lantaran teu gampang hayang ngamumulè kasenian tradisi tèh. Leuwih ti èta upama seni tradisi bisa dikokolakeun kalawan hadè, bisa kawentar ku dunya internasional. Salila ieu dina èmprona seni tradisi utamana Jaipongan leuwih diapresiasi ku dunya internasional batan di kahirupan bangsa sorangan. Pikeun contona rèa fèstival seni tradisii anu dikokolakeun di nagara-nagara batur kawas Eropah jeung Amèrika. Hanjakalna, masih ceuk Gugum, di urang mah pamarèntah tacan gedè kahaatna kana seni tradisi tèh, duka naon nu jadi margalantaranana naha èra atawa seni tradiisional mah teu matak laku dipasarkeun, padahal pasar seni tradisi bisa nyambuang ka sakuliah dunya.***(Iwan M. Ridwan)